Statut
Program Życia Apostolskiego
Stowarzyszenie Salezjanów Współpracowników – Salezjanek Współpracownic
S T A T U T
Przedmowa
Różne są drogi proponowane chrześcijanom, aby żyć wiarą swojego Chrztu. Niektórzy pod natchnieniem Ducha Świętego, pociągnięci przez osobę Księdza Bosko, realizują ideał „pracy z nim” pozostając w świecie i są wezwani, aby żyć w warunkach człowieka świeckiego lub duchownego tym samym charyzmatem Zgromadzenia salezjańskiego.
Od samego początku ksiądz Bosko myślał o organizowaniu świeckich w swoim dziele: zaprosił świeckich, mężczyzn i kobiety, oraz członków kleru diecezjalnego do „współpracy” w swojej misji zbawienia młodzieży, przede wszystkim ubogiej i opuszczonej. W 1876 r. wyraźnie zdefiniował ich program życia w „Regulaminach Współpracowników Salezjańskich” przez niego napisany, a następnie przez Kościół zatwierdzony. Dzisiaj Salezjanie Współpracownicy i Salezjanki Współpracownice są obecni i pracują w wymiarze światowym.
Obecny tekst przedstawia ich Program Życia Apostolskiego. Proponuje autentyczną drogę uświęcenia, „przez praktykowanie miłości w pracy dla zbawienia dusz”. Salezjanie Współpracownicy i Salezjanki Współpracownice z ufnością zawierzają się Bogu Ojcu, który ich powołał.
Rozdział I.
Salezjanin Współpracownik i Salezjanka Współpracownica w Kościele i w świecie
Art. 1. Założyciel: człowiek posłany przez Boga
Dla zbawienia młodzieży, „tej najbardziej delikatnej i drogiej cząstki ludzkiej społeczności”, Duch Święty, przy matczynym udziale Maryi, powołał świętego Jana Bosko, który założył Towarzystwo świętego Franciszka Salezego (1859), wraz ze świętą Marią Dominiką Mazzarello założył Instytut Córek Maryi Wspomożycielki (1872) i rozciągnął apostolską siłę charyzmatu salezjańskiego przez oficjalne ustanowienie „Pobożnego Związku Współpracowników salezjańskich”, jako trzecią gałąź Rodziny (1876), złączonej z Towarzystwem Świętego Franciszka Salezego, nazywanego również Towarzystwem Salezjańskim Świętego Jana Bosko lub Zgromadzeniem Salezjańskim.
Duch Święty uformował w świętym Janie Bosko serce ojca i nauczyciela, zdolne do całkowitego poświęcenia się i dał mu metodę wychowawczą przenikniętą miłością Dobrego Pasterza.
Art. 2. Salezjanie Współpracownicy: specyficzne powołanie w Kościele
- 1.Zaangażować się, jako Salezjanie Współpracownicy oznacza odpowiedzieć na apostolskie powołanie salezjańskie – dar Ducha Świętego; – przyjmując specyficzny sposób życia Ewangelią i uczestniczyć w posłannictwie Kościoła.Poruszeni wiarą, nadzieją i miłością Salezjanie Współpracownicy żyją w Kościele duchowością apostolską, będącą centrum inspiracji i animacji życia wspólnoty. Jest to dar i wolny wybór, który nadaje kierunek całemu życiu.
- 2.Chrześcijanie katolicy jakichkolwiek uwarunkowań kulturowych i społecznych mogą podjąć tę drogę. Czują się oni wezwani do życia wiarą przeżywaną w codzienności. Charakteryzuje się ono dwoma postawami:
- a)przyjmować Boga, jako Ojca i Miłość, która zbawia; spotykać w Jezusie Chrystusie Jednorodzonego Syna, doskonałego apostoła Ojca; żyć w wewnętrznej jedności z Duchem Świętym ożywiającym Lud Boży w świecie;
- b)czuć się powołanymi i posłanymi do konkretnej misji; przyczyniać się do zbawienia młodzieży, włączając się w to samo posłannictwo młodzieżowe i ludowe księdza Bosko.
Art. 3. Jedno powołanie: dwa sposoby jego przeżywania
- 1.W pojęciu Księdza Bosko Stowarzyszenie Salezjanów Współpracowników miało być otwarte tak dla osób świeckich, jak i dla kleru diecezjalnego.
- 2.Salezjanie Współpracownicy świeccy realizują swoje zadanie apostolskie i żyją duchem salezjańskim w codziennych sytuacjach swego życia i pracy.
- 3. Salezjanie Współpracownicy biskupi, kapłani lub diakoni diecezjalni realizują swoją posługę czerpiąc natchnienie z miłości duszpasterskiej księdza Bosko, wzoru życia kapłańskiego, który na uprzywilejowanym miejscu stawia młodzież i warstwy ludowe.
Art. 4. Stowarzyszenie w Kościele
- 1.Stowarzyszenie Salezjanów Współpracowników jest zatwierdzone przez Stolicę Apostolską jako Stowarzyszenie publiczne wiernych i uczestniczące w duchowym dziedzictwie Towarzystwa św. Franciszka Salezego. Członkowie czynnie współpracują w jego posłannictwie w imieniu Kościoła, podporządkowani władzy Przełożonego Generalnego, jako następcy księdza Bosko, w duchu wierności Pasterzom współpracując z innymi grupami kościelnymi.
- 2.Salezjanie Współpracownicy okazują synowskie przywiązanie do Papieża.
- 3.Stowarzyszenie Salezjanów Współpracowników posiada kościelną i publiczną osobowość prawną. Ma swoją siedzibę główną w Rzymie.
Art. 5. Stowarzyszenie w Rodzinie salezjańskiej
Stowarzyszenie Salezjanów Współpracowników jest jedną z grup Rodziny Salezjańskiej. Wspólnie z Towarzystwem Świętego Franciszka Salezego, Instytutem Córek Maryi Wspomożycielki i innymi urzędowo uznanymi grupami, jest nosicielem wspólnego powołania salezjańskiego, i jest wezwane do szerzenia poprzez wartości ewangeliczne , charakterystycznych cech tożsamości charyzmatycznej i duchowej Rodziny Apostolskiej księdza Bosko.
Stowarzyszenie wnosi do Rodziny salezjańskiej specyficzne wartości swego stanu świeckiego, szanując tożsamość i autonomię właściwą każdej grupie. Żyje w szczególnej relacji jedności z Towarzystwem św. Franciszka Salezego, które z woli Założyciela, ma w Rodzinie szczególną rolę odpowiedzialności.
Rozdział II
Zaangażowanie apostolskie Salezjanina Współpracownika i Salezjanki Współpracownicy
Art. 6. Świadectwo Błogosławieństw
Osobisty styl życia Salezjanina Współpracownika i Salezjanki Współpracownicy, jest nacechowany duchem Błogosławieństw, który go angażuje w ewangelizację kultury i życia społecznego. Dlatego zakorzeniony w Chrystusie i posłuszny Planowi Bożemu czyni dobro i daje świadectwo prymatu Miłości. Salezjanin Współpracownik świadczy „dobro wobec zagrożonej młodzieży” w celu formowania „ dobrych chrześcijan dla Kościoła i uczciwych obywateli dla społeczeństwa świeckiego”.
Art. 7. Zaangażowanie apostolskie
- 1. Salezjanie Współpracownicy realizują na pierwszym miejscu swój apostolat przez wypełnianie codziennych obowiązków. Zobowiązują się realizować ewangeliczny ideał miłości Boga i bliźniego w zwykłych warunkach życia.
- 2. Pobudzeni duchem salezjańskim zwracają szczególną uwagę na młodzież, zwłaszcza tę najbiedniejszą lub ofiary jakiejkolwiek formy wykluczenia, wykorzystania i przemocy, na tych, którzy wchodzą w świat pracy i tych, którzy okazują znamiona specyficznego powołania.
- 3. Popierają i stają w obronie wartości rodziny, jako podstawowej komórki społeczeństwa i Kościoła, oraz angażują się, aby budować ją, jako „Kościół domowy”. Współpracownicy małżonkowie żyją w małżeństwie swoim posłannictwem: „współpracowników miłości Boga Stworzyciela” i „pierwszych i najważniejszych wychowawców dzieci” w duchu pedagogii dobroci właściwej Systemowi Prewencyjnemu.
- 4.Są uważni na Naukę Społeczną Kościoła i społeczny przekaz dla wspierania inicjatyw wychowawczych.
- 5.Wspierają misyjną działalność Kościoła i sprzyjają wychowaniu do szerokiego spojrzenia na świat, jako otwarcie na dialog między kulturami.
Art. 8 Zadanie wychowania chrześcijańskiego
- 1.Salezjanie Współpracownicy, jak Ksiądz Bosko, okazują wszędzie troskę o wychowanie i ewangelizację, aby formować „uczciwych obywateli i dobrych chrześcijan, którzy kiedyś będą szczęśliwymi mieszkańcami nieba”,
- 2.Podzielają z młodzieżą wrażliwość na autentyczne wartości prawdy, wolności, sprawiedliwości, poczucia dobra wspólnego i służby.
- 3.Wychowują młodzież do spotkania – w wierze i Sakramentach – z Chrystusem zmartwychwstałym, aby odnalazła w Nim sens życia i wzrastała, jako nowi mężczyźni i kobiety.
- 4.Angażują się w pomoc młodym w doskonaleniu programów życia, aby dawali świadectwo swojej obecności chrześcijańskiej i salezjańskiej w Kościele i w społeczeństwie.
Art. 9. Pedagogia Systemu Prewencyjnego
Salezjanie Współpracownicy w swoim zaangażowaniu wychowawczym:
- 1. Stosują „System Prewencyjny” księdza Bosko – doświadczenie duchowe i wychowawcze – który „opiera się na rozumie, religii i dobroci”.
- 2.Wspierają środowisko rodzinne, w którym stały dialog, animująca obecność, osobiste towarzyszenie i doświadczenie grupy, pomagają rozpoznać obecność Boga.
- 3.Wspierają dobro i wychowują do miłości dla życia, do odpowiedzialności, do solidarności, do dzielenia się i komunii.
- 4. Głoszą świadectwem życia i słowem wartości humanizmu chrześcijańskiego, wspomagają spotkanie z Chrystusem Panem, wyrażają w relacji wychowawczej styl więzi i miłości, który wzbudza energię serca i pozwala dojrzewać do daru z siebie.
Art. 10. Charakterystyczne formy działalności
Salezjanie Współpracownicy są otwarci na różnorakie formy apostolatu. Wśród nich na pierwszym miejscu stawiają życie rodzinne i oprócz własnej pracy i życia stowarzyszeniowego:
– katechezę i formację chrześcijańską
– animację grup oraz ruchów młodzieżowych i rodzinnych
– współpracę w ośrodkach wychowawczych i szkolnych
– służbę społeczną wśród ubogich
– zaangażowanie na polu środków społecznego przekazu
– współpracę w duszpasterstwie powołaniowym
– pracę misyjną
– współpracę w dialogu ekumenicznym i między religijnym
– dawanie świadectwa swojej wiary w działalności społeczno-politycznej
– rozwój Stowarzyszenia.
Art. 11. Metody i struktury działania
- 1.Znaczna część działalności Salezjanów Współpracowników rozwija się w strukturach, w których jako osoby świeckie mają większe możliwości znaczącego zaangażowania się w duchu współpracy w struktury cywilne, kulturalne, społeczno-ekonomiczne, polityczne, kościelne, salezjańskie.
- 2.Salezjanie Współpracownicy uczestniczą i wspierają własnym zaangażowaniem oraz włączaniem innych osób misyjny charakter Stowarzyszenia.
- 3.Ponadto, Salezjanie Współpracownicy mogą realizować swoje zaangażowanie apostolskie w dziełach autonomicznie prowadzonych przez Stowarzyszenie i poprzez inicjatywy odpowiadające potrzebom danego terytorium.
Rozdział III
Salezjanin Współpracownik i Salezjanka Współpracownica w komunii i we współpracy
Art. 12. Bracia i siostry w księdzu Bosko
Wspólne powołanie i przynależność do tego samego Stowarzyszenia czynią Salezjanów Współpracowników duchowymi braćmi i siostrami. „Zjednoczeni jednym sercem i jedną duszą” żyją w zjednoczeniu przez więzy charakterystyczne duchowi księdza Bosko.
Poprzez Stowarzyszenie z radością uczestniczą w „życiu rodzinnym”, aby się poznać, wspólnie wzrastać, dzielić się doświadczeniami, opracowywać i weryfikować programy apostolskie.
Art. 13. Współodpowiedzialni w posłannictwie
- 1. Salezjanin Współpracownik czuje się odpowiedzialny za wspólne posłannictwo i realizuje je zgodnie ze swoimi warunkami życia, kompetencjami, obecnością i odpowiednim wsparciem. Dzieli ze Stowarzyszeniem odpowiedzialność wychowawczą i ewangelizacyjną. Każdy stara się uczestniczyć w spotkaniach opracowujących programy i w weryfikacji różnych przedsięwzięć. Jeśli zostaje powołany do pełnienia odpowiedzialnej funkcji, wypełnia jąw duchu wierności i duchu służby.
- 2.Odpowiedzialnie i z poczuciem przynależności, każdy Salezjanin Współpracownik wspiera autonomię ekonomiczną Stowarzyszenia, aby mogło ono rozwijać swoje posłannictwo.
Art. 14. Uczestnictwo w życiu Rodziny Salezjańskiej
Salezjanie Współpracownicy wierni wskazaniom księdza Bosko, że, „słabe siły po zjednoczeniu stają się mocne i jeżeli pojedyncza nić łatwo się rwie, to trudno jest zerwać trzy połączone razem” podtrzymują komunię braterską i współpracują z innymi grupami i członkami Rodziny Salezjańskiej poprzez włączanie się we wspólne działania apostolskie. Uczestnictwo w Konsultach Rodziny salezjańskiej na różnych szczeblach i powiązanie ze strukturami duszpasterskimi Kościoła oraz instytucjami cywilnymi wspiera wspólne poszukiwanie inicjatyw, aby posłannictwo salezjańskie popierało i poświadczało bogactwo otrzymanego dziedzictwa duchowego.
Art. 15. Posługa Przełożonego Generalnego
- 1.Przełożony Generalny Towarzystwa św. Franciszka Salezego jest następcą księdza Bosko. Z wyraźnej woli Założyciela jest Przełożonym Stowarzyszenia i spełnia w nim funkcję najwyższego Moderatora. Zapewnia mu wierność Programowi Założyciela i sprzyja jego rozwojowi.
- 2.W swojej posłudze, wypełnianej również poprzez Wikariusza lub Koordynatora Światowego, posługuje się zwyczajnie Radą Światową Salezjanów Współpracowników, przede wszystkim w animacji całego Stowarzyszenia i w koordynowaniu inicjatyw formacyjnych i apostolskich.
- 3.Członkowie Stowarzyszenia względem Przełożonego Generalnego żywią szczere uczucia i są wierni jego wskazaniom.
Art. 16. Szczególne związki z Towarzystwem św. Franciszka Salezego i z Instytutem Córek Maryi Wspomożycielki
Stowarzyszenie Salezjanów Współpracowników posiada z Towarzystwem św. Franciszka Salezego „więź jedności stałej i pewnej”, i szczególne związki charyzmatyczne z Instytutem Córek Maryi Wspomożycielki.
Każda Wspólnota salezjańska (SDB i FMA), inspektorialna i lokalna, poczuwa się do zadania wyrażonego przez księdza Bosko, „wspierania i przyczyniania się do wzrostu” Stowarzyszenia, dawania wkładu w formację jego członków, oraz do ukazywania i promowania ich Programu Życia Apostolskiego.
Art. 17. Służba apostolska delegatów i delegatek
- 1. W Stowarzyszeniu delegaci i delegatki, na każdym szczeblu wchodzą w skład odpowiedniej Rady z prawa i z głosem czynnym, zapewniają „więź jedności pewnej i stałej” z duchem salezjańskim i uczestniczą w doświadczeniu charyzmatycznym i duchowym Założyciela. W duchu twórczej wierności księdzu Bosko są powołani do ofiarowania swojego wkładu również w podejmowanie decyzji kolegialnych Stowarzyszenia.
- 2.Pobudzają odpowiedzialność Rad i wspierają ich autonomię organizacyjną we wspólnocie charyzmatycznej z Towarzystwem św. Franciszka Salezego i z Instytutem Córek Maryi Wspomożycielki.
- 3.Spełniają posługę kierownika duchowego, wychowawczego i duszpasterskiego dla zapewnienia bardziej skutecznego apostolstwa Salezjanów Współpracowników na danym terenie.
Art. 18. Związki z innymi grupami Rodziny salezjańskiej
Salezjanie Współpracownicy odczuwają bliskość z wszystkimi grupami przynależącymi do Rodziny salezjańskiej. Są otwarci i podejmują wszelką formę współpracy, w szczególny sposób z grupami lokalnymi, z poszanowaniem tożsamości i autonomii każdej z nich.
Rozdział IV
Duch salezjański Salezjanina Współpracownika i Salezjanki Współpracownicy
Art. 19. Cenne dziedzictwo
Prowadzony przez Ducha Świętego, ksiądz Bosko żył oryginalnym stylem życia i działania zwanym duchem salezjańskim i przekazał go członkom swojej Rodziny.
Duch salezjański jest specyficznym doświadczeniem ewangelicznym, które ma swoje źródło w samym sercu Chrystusa. Wzmacnia się on w zaangażowaniu w apostolską miłość, jako dynamiczna zasada wewnętrzna. Duch ten w Kościele i w świecie ożywia obecność i działanie tych, którzy nim żyją. Wzmacnia się w apostolskim zaangażowaniu i w modlitwie. Wyraża się w duchowości sakramentalnej, która realizuje się poprzez przeżywanie codzienności z radością i optymizmem oraz poprzez odpowiedzialną służbę we wspólnocie kościelnej i świeckiej.
Domaga się wymagającej „metodologii ascetycznej” widocznej w pogodnym i radosnym obliczu, która spełnia polecenie księdza Bosko: „praca i umiarkowanie”.
Art. 20. Doświadczenia zaangażowanej wiary
- 1.Salezjanin Współpracownik przyjmuje ducha salezjańskiego, jako dar Boga dla Kościoła i pozwala mu owocować zgodnie z własnym stanem świeckim lub duchownym. Uczestniczy on w doświadczeniu duchowym księdza Bosko i angażuje się we wspieranie humanizmu salezjańskiego i w tworzeniu podstaw nadziei i perspektyw przyszłości dla osoby i społeczeństwa.
- 2.Salezjanin Współpracownik powierza Maryi Dziewicy Niepokalanej i Wspomożyciele, jako przewodniczce swego powołania apostolskiego: być prawdziwym „współpracownikiem Boga” w realizacji Jego planu zbawienia.
Prosi Maryję, Wspomożycielkę i Matkę Dobrego Pasterza o pomoc i siły potrzebne dla zbawienia własnego i młodzieży.
- 3.Codzienne zawierzenie Maryi charakteryzuje duchowość salezjańską i jest dla Salezjanina Współpracownika modelem „praktycznego” doświadczenia komunii kościelnej
Art. 21. Centralny charakter miłości apostolskiej
- 1.Sercem ducha salezjańskiego jest miłość apostolska i duszpasterska. Ona uobecnia wśród młodzieży miłosierdzie Ojca, zbawczą miłość Chrystusa i moc Ducha Świętego. Ksiądz Bosko wyraził ją w haśle: „Da mihi animas, cetera tolle”, co oznacza „czynną kontemplację”, mistykę codziennego działania w zgodności myślenia, czucia i woli z Bogiem. Zawarł ją w nazwie „Salezjanie”, wybierając, jako patrona świętego Franciszka Salezego, który jest wzorem chrześcijańskiego humanizmu, apostolskiego poświęcenia i dobroci.
- 2.Ta miłość jest dla Salezjanów Współpracowników darem Boga, która ich jednoczy z Nim i z młodzieżą. Jest ona inspirowana macierzyńską troską Maryi, która wspiera ich w codziennym świadectwie.
Art. 22. Obecność salezjańska w świecie
- 1.Salezjanie Współpracownicy czują się „głęboko solidarni” ze społeczeństwem, w którym żyją i w którym są wezwani, aby być światłem, solą i zaczynem. Wierzą w wewnętrzne bogactwo osoby. Podzielają wartości własnej kultury i angażują się, aby była ona kierowana wartościami chrześcijańskiego humanizmu.
Przyjmują to, co nowe z chrześcijańskim zmysłem krytycznym. Włączają w swoje życie „wszystko to, co jest dobre”, słuchając przede wszystkim młodzieży w rozpoznawaniu znaków czasu.
- 2.Wobec wyzwań i trudności społeczno-kulturowych, przyjmują postawę krytyczną i twórczą. Angażują się w szerzenie w społeczeństwie chrześcijańskiej kultury etyki, solidarności i otwartości.
Art. 23. Styl działania
Salezjanie Współpracownicy żyją, jako „dobrzy chrześcijanie i uczciwi obywatele”, uświęcają swoją egzystencję w codzienności. Wierzą w wartość życia, bezinteresowności, współpracy i zbliżenia. Kultywują takie zachowania, które sprzyjają wychowaniu w codziennych radościach i przekazują to innym.
Art. 24. Styl relacji
Salezjanie Współpracownicy w swoich relacjach praktykują dobroć (amorevolezza), jako znak miłości Boga i środek do pobudzenia Jego obecność w sercu tych, którzy znajdują się w zasięgu dobroci księdza Bosko. Gotowi są do uczynienia pierwszego kroku i do przyjmowania zawsze innych z dobrocią, szacunkiem i cierpliwością. Starają się wzbudzać relacje zaufania i przyjaźni, aby w prostocie i życzliwości stworzyć wokół siebie klimat rodzinny. Są ludźmi pokoju i w dialogu poszukują wyjaśnienia i zgody.
Art. 25. Styl modlitwy
- 1.Salezjanie Współpracownicy są przekonani, że bez zjednoczenia z Jezusem Chrystusem nic nie mogą zrobić. Wzywają Ducha Świętego, aby oświecał ich tożsamość apostolską. Ich modlitwa, zakorzeniona w Słowie Bożym, jest osadzona w życiu i w nim się przedłuża.
Dla ożywienia życia modlitwy Salezjanie Współpracownicy czerpią ze źródeł duchowych ofiarowanych przez Kościół, przez Stowarzyszenie i przez Rodzinę salezjańską. Czynnie uczestniczą w liturgii, dowartościowują formy pobożności ludowej, które mogą ubogacić ich życie duchowe.
- 2.Umacniają swoją wiarę w życiu sakramentalnym. Eucharystia karmi ich miłość apostolską. W Sakramencie Pojednania spotykają miłosierdzie Ojca, który wszczepia w ich życie siłę i stałość nawracania oraz pozwala im wzrastać w zdolności przebaczania.
- 3.Wzmacniają swoje życie wewnętrzne i apostolskie poprzez spotkania poświęcone duchowości, zaprogramowane przez Stowarzyszenie.
Art. 26. W jedności z Maryją i naszymi Świętymi
- 1.Salezjanie Współpracownicy, tak jak ksiądz Bosko, żywią synowską miłość do Maryi Wspomożycielki, Matki Kościoła i ludzkości. Ona współpracowała w zbawczej misji Zbawiciela i kontynuuje tę misję również dzisiaj, jako Matka i Wspomożycielka Ludu Bożego. Jest szczególną przewodniczką Rodziny salezjańskiej. Ksiądz Bosko zawierzył Jej Współpracowników, aby od Niej otrzymywali opiekę i natchnienie w posłannictwie.
- 2.Ze szczególnym uczuciem zwracają się do świętego Józefa, Patrona Kościoła powszechnego. Z ufnością proszą o wstawiennictwo św. Jana Bosko, „ojca i nauczyciela” młodzieży i całej Rodziny salezjańskiej.
- 3.Spośród wzorów życia apostolskiego, czczą przede wszystkim św. Franciszka Salezego, św. Marię Dominikę Mazzarello, błogosławioną Alexandrinę da Costa, Matusię Małgorzatę, i innych świętych, błogosławionych i sług Bożych Rodziny Salezjańskiej.
Rozdział V
Przynależność i formacja Salezjanina Współpracownika i Salezjanki Współpracownicy
Art. 27. Wstąpienie do Stowarzyszenia
- 1.Zobowiązanie się do zostania Salezjanami Współpracownikami wymaga wyboru osobistego, wolnego, stopniowego, umotywowanego, dojrzewającego pod działaniem Ducha Świętego i któremu towarzyszą osoby odpowiedzialne. Osoba, która pragnie należeć do Stowarzyszenia, uzgadnia z osobami odpowiedzialnymi lub kompetentnymi swoje uczestnictwo w odpowiednim programie formacyjnym tak w zakresie znajomości charyzmatu salezjańskiego jak i samego Stowarzyszenia.
- 2.Osoba, która w trakcie przygotowania osiągnęła wystarczające przyswojenie charyzmatu salezjańskiego, przedstawia swoją prośbę o przyjęcie do Stowarzyszenia odpowiedzialnym z Centrum lokalnego. Wymaga się, aby osiągnęła odpowiedni wiek.
- 3.Przynależność do Stowarzyszenia rozpoczyna się z chwilą złożenia osobistego aktu „Przyrzeczenia apostolskiego” (czasowo bądź definitywnie), poprzez który wyraża swoją wolę życia zobowiązaniami wypływającymi z Chrztu św., w świetle Programu Życia Apostolskiego.
Art. 28. Wartość przynależności
- 1.Salezjanie Współpracownicy są świadomi, że przynależność do Stowarzyszenia wzbogaca doświadczenie wiary i komunii kościelnej. Ponadto, jest żywotnym elementem wspierającym własne powołanie apostolskie.
- 2.Ta przynależność domaga się konkretnych znaków, które wyrażają się zarówno w czynnym uczestnictwie w życiu Stowarzyszenia, jak i w zaangażowaniu się w rzeczywistość życia i w obowiązki zawodowe.
Art. 29. Odpowiedzialność i inicjatywy na polu formacji
- 1.Salezjanie Współpracownicy są pierwszymi odpowiedzialnymi za swoją formację ludzką, chrześcijańską, salezjańską i zawodową.
- 2.Stowarzyszenie troszczy się i podtrzymuje formację osobistą i grupy poprzez odpowiednio przygotowanych Salezjanów Współpracowników, Delegatów i Delegatki, oraz innych członków Rodziny Salezjańskiej.
Art. 30. Wierność przyjętym zobowiązaniom
- 1.PoprzezPrzyrzeczenie Apostolskie Salezjanie Współpracownicy przyjmują powołanie, które trwa całe życie i przejawia się w codzienności świadectwem, apostolatem i różnymi formami służby. Oddają się służeniu misji Kościoła i żyją w sercu Kościoła realizując odpowiedzialnie misję salezjańską. Przyłączają się w duchu służby i miłości do inicjatyw podejmowanych przez Stowarzyszenie i przez inne grupy i organizacje kościelne, religijne i świeckie. Ich wierność jest wspierana życzliwością i solidarnością członków Stowarzyszenia i Rodziny salezjańskiej.
- 2.Przyrzeczenie Apostolskie, jako aktywne uczestnictwo w Stowarzyszeniu, może być czasowe lub definitywne, według wyboru osoby powołanej do świadczenia charyzmatu salezjańskiego.
- 3.Dla wzmocnienia wartości przynależności do Stowarzyszenia – a przez nie do Rodziny salezjańskiej – podstawowe zobowiązania stowarzyszeniowe przyjęte wPrzyrzeczeniach Apostolskich zostają odnawiane zgodnie z odpowiednimi zasadami ustalonymi przez Regulamin.
Art. 31. Wystąpienie ze Stowarzyszenia
- 1.Salezjanin Współpracownik lub Salezjanka Współpracownica, który na skutek osobistego wyboru pragnie, aby ustała jego przynależność do Stowarzyszenia, zgłosi Radzie lokalnej pisemną prośbę. Rada lokalna przekaże kopię tej prośby Radzie Prowincjalnej.
- 2.W duchu miłości i jasności, na umotywowaną prośbę Rady lokalnej decyzja o wystąpieniu ze Stowarzyszenia z poważnych przyczyn jednego ze swoich z członków musi być przyjęta i pisemnie zakomunikowana zainteresowanemu przez Radę prowincjalną. Wniosek Rady Lokalnej może być rozpatrzony dopiero po stwierdzeniu, że styl życia członka jest niezgodny z podstawowymi obowiązkami, określonymi w Projekcie Życia Apostolskiego
Art. 32. Znaczenie i formuła Przyrzeczenia
- 1.Znaczeniem i celem przyrzeczenia jest wyrażenie woli życia Chrztem św. według Programu Życia Apostolskiego. Sam ks. Bosko proponował przyrzeczenie jako apostolski wyraz powołania salezjańskiego w społeczeństwie.
- 2.Przyrzeczenie[i]
„Ojcze,
Dziękuję Ci, żeś mnie powołał, aby być częścią Twojego Kościoła/
i że w nim dałeś mi poznać/ Rodzinę apostolską księdza Bosko,/
która żyje dla Ciebie w służbie młodzieży/ i środowisk ludowych.
Pociągnięty/a przez Twoją miłosierną Miłość,
chcę Cię kochać, czyniąc dobro.
PRZYRZEKAM
żyć według Programu Stowarzyszenia Salezjanów Współpracowników, a mianowicie:
być wiernym/ą uczniem/cą Chrystusa w Kościele katolickim;
pracować w Twoim Królestwie, szczególnie dla dobra i zbawienia młodzieży;
zgłębiać i dawać świadectwo w duchu salezjańskim;
współpracować w zjednoczeniu Rodziny, w apostolskich inicjatywach Kościoła lokalnego.
Obdarz mnie, Ojcze, mocą Twojego Ducha,
abym umiał/a być wiernym/ą
i świadkiem tych zobowiązań.
Maryja Wspomożycielka, Matka Kościoła,
niech mi towarzyszy i niech mnie prowadzi.
Amen.
Powyższa formuła będzie mogła być dostosowana do różnych sytuacji, byleby była zachowana jej treść. Kiedy odnawia się Przyrzeczenia zamiast „po odbyciu przygotowania przyrzekam…” mówi się: „odnawiam przyrzeczenie, żyć….”
Rozdział VI
Organizacja Stowarzyszenia Salezjanów Współpracowników i Salezjanek Współpracownic
Art. 33. Potrzeba organizacji
Salezjanie Współpracownicy wezwani, aby żyć w społeczeństwie i w Kościele swoim powołaniem apostolskim, mają odpowiednią strukturę organizacyjną. Stowarzyszenie, którego są członkami, jest narzędziem do przeżywania misji i jedności, według Programu Życia Apostolskiego.
Art. 34. Organizacja elastyczna
Stowarzyszenie, wierne woli Założyciela, posiada strukturę elastyczną i funkcjonalną, złożoną z trzech poziomów: lokalnego, prowincjalnego i światowego.
Przez tę organizację zmierza do wzmocnienia skuteczności swojego działania na danym terytorium i otwartości na uniwersalność komunii i posłannictwa.
Art. 35. Zarząd i animacja na poziomie lokalnym, prowincjalnym i światowym.
Stowarzyszenie, zachowując władzę Najwyższego Moderatora, zwyczajnie reprezentowanego przez swego Wikariusza, powierza własny zarząd i animację Radom Lokalnym, Prowincjalnym i Światowej, w skład, których wchodzą również członkowie zakonni mianowani przez Inspektorów i Inspektorki, Delegatów Światowych i Delegatki Światowe (na propozycję Matki Generalnej FMA) nominuje bezpośrednio Przełożony Generalny. Prawna reprezentacja Stowarzyszenia jest powierzona koordynatorowi właściwej Rady.
Art. 36. Poziom lokalny
- 1.Podstawową komórką rzeczywistości stowarzyszeniowej jest Centrum lokalne. Zwyczajnie tworzą go Salezjanie Współpracownicy, którzy działają na określonym terytorium. Każde Centrum ma Delegata lub Delegatkę mianowanych przez odpowiedniego Inspektora lub Inspektorkę, Centrum zostaje erygowane, w miarę możliwości, przy dziele Salezjanów Księdza Bosko lub Córek Maryi Wspomożycielki.
- 2.Centra lokalne są kierowane kolegialnie przez Radę lokalną, zgodnie z kan.119 Kodeksu Prawa Kanonicznego. Rada Lokalna jest wybierana przez wszystkich członków tworzących Zgromadzenie Centrum Lokalnego. Rada ustala wewnętrznie specyficzne zadania radców. W Radzie biorą udział z prawem głosu Delegat lub Delegatka.
- 3.Mężczyźni i kobiety dobrej woli, również innego wyznania, religii i kultury, pociągnięci charyzmatem salezjańskim, mogą włączać się w inicjatywy Centrum lokalnego z którym pragną współpracować jako przyjaciele Ks. Bosko..
Art. 37. Poziom prowincjalny
- 1.Centra lokalne organizują się w prowincje erygowane przez Przełożonego Generalnego na prośbę Rady Światowej.
- 2.‘więzi jedności’ i ‘więzi charyzmatyczne’ łączące Stowarzyszenie z Salezjanami Księdza Bosko i Córkami Maryi Wspomożycielki Prowincje Stowarzyszenia odpowiadają terytorialnie rzeczywistości odpowiednich Inspektorii.
- 3.Każda Prowincja ma Radę Prowincjalną wybraną Radców lokalnych w sposób przewidziany przez Regulamin Kongresu.
- 4.Rada prowincjalna organizuje się kolegialnie wybierając spośród swoich członków koordynatora prowincjalnego. Rada ustala wewnętrznie specyficzne zadania radnych. W Radzie biorą udział z prawem głosu Delegat i Delegatka mianowanych odpowiednio przez Inspektora i Inspektorkę.
- 5.Prowincje zorganizowane w regiony bliskie pod względem języka, kultury, terytorium, są wyznaczane przez . Przełożonego Generalnego w porozumieniu z Radą Światową,
Art. 38. Poziom światowy
- 1.W skład Rady Światowej wchodzą
– Koordynator Światowy mianowany bezpośrednio przez Przełożonego Generalnego,
– Delegat Światowy SDB mianowany przez Przełożonego Generalnego i Delegatka Światowa FMA mianowana przez Przełożonego Generalnego na propozycję Matki Generalnej Instytutu Córek Maryi Wspomożycielki,
– Radcy Światowi wybrani przez odpowiednie Kongresy Regionalne,
– Radca Administrator Światowy i Radca Sekretarz Światowy wybrani, w głosowaniu tajnym, wewnątrz Światowej Rady przez samych Radców,
- 2.Światowy Sekretariat Wykonawczy (ŚSW) składa się z Koordynatora Światowego, Administratora Światowego, Sekretarza Światowego, Delegata Światowego SDB i Delegatki Światowej CMW. ŚSW podejmuje czynności w zwykłej administracji, które nie wymagają zwoływania Rady Światowej. Wewnątrz Rady Światowej przyjmuje w Stowarzyszeniu postać ‘Rady do Spraw Ekonomicznych.
- 3.Rada Światowa zbiera się w Rzymie zwyczajnie co dwa lata. Kadencja członków Rady światowej trwa sześć lat.
- 4.Uchwały Rady światowej wchodzą w życie dopiero po zatwierdzeniu ich przez Przełożonego Generalnego.
Art. 39. Administracja dobrami Stowarzyszenia
- 1.Stowarzyszenie Salezjanów Współpracowników, mając kościelną i publiczną osobowość prawną, posiada zdolność nabywania, posiadania, administrowania i alienacji dóbr doczesnych na mocy prawa. Posiadane dobra przez Stowarzyszenie, jako takie są dobrami kościelnymi.
- 2.Przełożony Generalny ze światową Radą administruje dobrami Stowarzyszenia na poziomie światowym i jest kompetentną władzą udzielania Radom lokalnym i prowincjalnym zezwoleń na dokonywanie aktów nadzwyczajnego administrowania i alienacji, które nie wymagają zgody Stolicy Apostolskiej. Rady poprzez wybranego spośród swoich członków administratora, troszczą się o zarząd dobrami Stowarzyszenia. Administrator przedstawia sprawozdanie finansowe Radzie wyższego szczebla.
Art. 40. Zalecenia końcowe.
- 1.Stowarzyszenie Salezjanów Współpracowników opiera się na powyższym Statucie. Inne normy uchwalone na poziomie światowym zostaną zebrane w Regulaminie na poziomie światowym lub w Dyrektoriach na różnych poziomach.
– Statut określa powołanie apostolskie Salezjanina Współpracownika, tożsamość, ducha, posłannictwo komunię i zasady struktury organizacyjnej Stowarzyszenia Salezjanów Współpracowników.
– Regulamin zawiera te punkty praktyczne, które wyszczególniają i regulują działalność, metodologię, strukturę i organizację. Czyni zasady Statutu, któremu jest podporządkowany, możliwe do stosowania w codziennym życiu Stowarzyszenia.
– Dyrektoria są dyspozycjami parykularnymi Stowarzyszenia w celu dostosowania Programu Życia Apostolskiego do konkretnego funkcjonowania w różnych rzeczywistościach terytorialnych lub w specyficznych działalnościach. Zostają zatwierdzane przez odpowiednie Rady i ratyfikowane przez Rady wyższej instancji, które muszą zagwarantować zgodność Dyrektoriów z dyspozycjami Statutu i Regulaminu.
- 2.Powyższy Statut będzie mógł być zmieniony z inicjatywy Przełożonego Stowarzyszenia, Rady Światowej lub Rad prowincjalnych. W jakimkolwiek przypadku należy do Przełożonego Stowarzyszenia zatwierdzenie inicjatywy zmiany, która odpowiednio zostanie podana do wiadomości.
Inicjatywa zmiany musi określać: jasne i szczegółowe przedstawienie motywów usprawiedliwiających modyfikację; konkretne cele do osiągnięcia; principia, którymi się kieruje.
Proces zmiany będzie określony przez Radę Światową za zgodą Najwyższego Moderatora.
Zmiany muszą być następnie zatwierdzone przez większość absolutną uczestników w Światowym Kongresie, przez Przełożonego Stowarzyszenia i przez Stolicę Apostolską.
Zakończenie
Art. 41. Droga do świętości
Salezjanie Współpracownicy i Salezjanki Współpracownice obierają dzielenie ewangelicznej drogi, wyznaczonej w powyższym Programie Życia Apostolskiego. Odpowiedzialnie zobowiązują się iść tą drogą, która prowadzi do świętości.
Stowarzyszenie Współpracowników jest stworzone, „aby strząsnąć proch, którym pokryci są wszyscy chrześcijanie i szerzyć energię miłości” (MB XVIII, 161).
Niech Bóg towarzyszy obfitością swojej łaski tym, którzy działają w duchu „da mihi animas”, pełniąc dobro dla młodzieży i warstw ludowych.
